Πόσο πολύ μας αρέσει όμως να εξετάζουμε ανθρώπινες συμπεριφορές, λες κι είμαστε ειδικοί! Είναι στο αίμα μας το μικρόβιο της περιέργειας. Αλήθεια, έχει κάποιος από εσάς ανθρώπους γύρω του, που τους κρατά λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης; Κι αν ναι, για πόσο καιρό; Γιατί οι ουσιαστικές σχέσεις απαιτούν χρόνο ή καλύτερα χρόνια.
Η ομορφιά είναι κάτι αυταπόδεικτο, ανοίγει πόρτες και δίνει ευκαιρίες. Οι άνθρωποι που έχουν αυτό το θείο δώρο, ίσως προσπαθούν λιγότερο από άλλους κατά την προσέγγιση κάποιου κι ο λόγος είναι ότι λειτουργούν, συνήθως, ως πόλοι έλξης. Η γνωριμία ή αλλιώς η πρώτη επαφή μεταξύ δύο ανθρώπων αποτελεί το κομβικό σημείο, όπου η ομορφιά δίνει τη σκυτάλη στην προσωπικότητα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να απεκδυθούν το όμορφο προσωπείο τους και να δείξουν αυτό που πραγματικά κρύβουν μέσα τους. Ο λόγος δεν είναι άλλος απ’ την ανασφάλεια. Ο όμορφος άνθρωπος φοβάται ότι ο εαυτός του και τα χαρίσματά του είναι υποδεέστερα της ομορφιάς του κι ότι η εξωτερική του εμφάνιση θα υπερκαλύψει την προσωπικότητά του.
Στην άλλη όχθη, οι άνθρωποι που δε θεωρούν τον εαυτό τους όμορφο, -γιατί η ομορφιά είναι πάντα υποκειμενική-, φοβούνται ν’ αναλωθούν σ’ έναν αγώνα ανάδειξης της προσωπικότητάς τους, καθώς πιστεύουν ότι θα είναι άσκοπος, αφού εξαρχής δεν ένιωσαν θελκτικοί.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις βρισκόμαστε στο μηδέν. Μπορεί στην πρώτη περίπτωση να είμαστε θετικά προκατειλημμένοι, αλλά όλα στη ζωή ανατρέπονται, πόσο μάλλον μία αντίληψη! Χρειάζεται να αποτινάξουμε το φόβο έκθεσης των αδυναμιών μας, να οπλιστούμε με αυτοπεποίθηση και ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Το ξετύλιγμα της προσωπικότητάς μας ξεκινά απ’ τη στιγμή της γνωριμίας μας με έναν άλλον άνθρωπο. Η ευγένεια, η αύρα μας, το χαμόγελό μας κι ενίοτε το χιούμορ μας ξεκλειδώνουν κουμπωμένα χαμόγελα και λόγια. Σκαλί-σκαλί κερδίζουμε έδαφος ανασύροντας κάποια στοιχεία της ζωής μας που προκαλούν ενδιαφέρον και θα θέλαμε να ξέρει ο συνομιλητής μας.
Βαυκαλιζόμαστε με το γεγονός ότι ο άλλος θα μας συμπαθήσει μόνο αν λέμε τα ευχάριστα που μας συμβαίνουν. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Όταν ανοίγουμε την ψυχή μας και δίνουμε στον άλλο τη δυνατότητα να μας μάθει μέσα από συμπεριφορές που είχαμε σε διάφορες περιστάσεις της ζωής μας, καδράρουμε τον εαυτό μας και του δείχνουμε εμπιστοσύνη για τις πληροφορίες που του εκμυστηρευόμαστε.
Κανείς δεν μπορεί να σε μάθει μέσα σε λίγες μέρες ή μήνες. Η προσωπικότητά μας έχει άπειρες πτυχές, που ενεργοποιούνται με τον καιρό. Όταν κάποιος μας αγαπήσει γι’ αυτό που είμαστε κι όχι γι’ αυτό που φαίνεται ή δείχνουμε επιτηδευμένα, ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι φίλος αρχικά, είναι δικός μας άνθρωπος.
Η μαγεία της προσωπικότητας είναι ότι δε φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου, όπως η ομορφιά, αλλά ανθίζει. Αναπτύσσεται καθώς μεγαλώνουμε, εξελίσσεται με τη γνώση που αφομοιώνουμε, δοκιμάζεται απ’ τα εμπόδια που συναντάμε στο δρόμο της ζωής μας και διαμορφώνεται κατάλληλα για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Είναι ο κήπος του καθενός. Μυστικός, πολυδιάστατος και έτοιμος προς εξερεύνηση.
Με την ανάδειξη της προσωπικότητάς μας κερδίζουμε δύο σημαντικά στοιχήματα. Αλήθεια και ουσία στις σχέσεις μας. Πέρα από επιφανειακά, κάλπικα κολπάκια τύπων που λένε συχνά: «Έλα μωρέ άστα αυτά, αφού σε ξέρω». Μην πτοείστε γιατί οι συγκεκριμένοι, να είστε σίγουροι, έχουν σχηματίσει λανθασμένη εντύπωση για εσάς.
Μη φοβάστε να εξωτερικεύσετε τον πλούτο που κρύβεται μέσα σας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη τον κήπο της προσωπικότητάς σας κι έχουν τη θέληση να τον φροντίσουν ν’ ανθίσει.
Πηγή:pillowfights.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου