Πρόσεχε την ψυχή σου!

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο.

Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.

«Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».

«Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».

«Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του:

«Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν».

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα.

Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:

«Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;».

«Δεν πρόσεξα τίποτε».

«Τι εννοείς, ‘τίποτε';», τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα».

«Δεν είδα τίποτε απ' όλα αυτά», είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου».

«Πολύ σωστή η παρατήρησή σου», είπε ο βασιλιάς.

«Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια.

Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς».

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.

ΠΗΓΗ: http://www.psychotherapeia.net.gr/

Πώς μπορεί να ζήση κανείς πνευματικά τις γιορτές;

– Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση κανείς πνευματικά τις γιορτές;

– Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτώμαστε τα γεγονότα της κάθε άγιας ημέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολλή ευλάβεια κάθε γιορτή.

Οι κοσμικοί ζητούν να καταλάβουν τα Χριστούγεννα με το χοιρινό, το Πάσχα με το αρνί, τις Αποκριές με το κομφετί. Οι αληθινοί μοναχοί όμως κάθε μέρα ζουν τα θεία γεγονότα και αγάλλονται συνέχεια. Κάθε εβδομάδα ζουν την Μεγάλη Εβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή ζουν την Μεγάλη Τετάρτη, την Μεγάλη Πέμπτη, την Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδή τα Πάθη του Χριστού, και κάθε Κυριακή το Πάσχα, την Ανάσταση. Τι, θα πρέπη να έρθη η Μεγάλη Εβδομάδα, για να θυμηθή κανείς τα Πάθη του Χριστού;
.
Πρέπει να έρθη το Πάσχα με το αρνί, για να καταλάβω το «Χριστός ανέστη» σαν τους κοσμικούς; Ο Χριστός τι είπε; «Έτοιμοι γίνεσθε» είπε. Δεν είπε, «ετοιμασθήτε τώρα!» Από την στιγμή που λέει ο Χριστός, «έτοιμοι γίνεσθε», πρέπει ο άνθρωπος, και ιδίως ο μοναχός, να είναι έτοιμος συνέχεια. Να μελετάη και να ζη τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάη τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθή και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθή. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψάλλονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζη τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.
.
Στην γιορτή, για να νιώση κανείς το γεγονός, δεν πρέπει να δουλεύη. Την Μεγάλη Παρασκευή λ.χ., εάν θέλη να νιώση κάτι, δεν πρέπει να κάνη τίποτε άλλο εκτός από προσευχή. Στον κόσμο οι καημένοι οι κοσμικοί την Μεγάλη Εβδοβάδα έχουν δουλειές. Μεγάλη Παρασκευή να δίνουν ευχές. «Χρόνια πολλά! Να ζήσετε! Με μια νύφη!»… Δεν κάνει! Εγώ την Μεγάλη Παρασκευή κλείνομαι στο Καλύβι. Όπως και μετά το Αγγελικό Σχήμα η εβδομάδα της ησυχίας που ακολουθεί, βοηθάει, γιατί ποτίζει η θεία Χάρις την ψυχή και καταλαβαίνει ο μεγαλόσχημος τι έγινε, έτσι και στις γιορτές η ησυχία πολύ βοηθάει. Μας δίνεται περισσότερη ευκαιρία να ξεκουρασθούμε λίγο, να μελετήσουμε και να προσευχηθούμε. Θα έρθη ένας καλός λογισμός, θα εξετάσουμε τον εαυτό μας, θα πούμε λίγο την ευχή και θα νιώσουμε έτσι κάτι από το θείο γεγονός της ημέρας.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.

Από το βιβλίο : - Με Πόνο και Αγάπη.-

Το ραγισμένο δοχείο

  Ένας κινέζικος μύθος που μας υπενθυμίζει ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε αδυναμίες αλλά και δυνατότητες, αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε σωστά.
 Διαβάστε τον:
   Μια γριά γυναίκα, Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.
   Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
   Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά. 
  -Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη! 
  -Μα γιατί; ρώτησε η γριά.
   -Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή; 
  -Ε, να!
   -Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ! 
  Η γριά χαμογέλασε:
   -Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;
   Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου! 
  Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
   Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε “ρωγμή” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας. 
  “Ραγισμένοι” φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!

 Πηγή : http://newsone.gr/

13 γνωμικά του Φρόυντ που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε πράγματα από τη ζωή σας!

1. Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό

2. Ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας.

3. Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι: «τι θέλει μια γυναίκα;»

4. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.

5. Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.

6. Πίσω από κάθε ισχυρή γυναίκα, κρύβεται ένας τυραννικός πατέρας.

7. Πού πάει μια σκέψη όταν έχει ξεχαστεί; (σ.σ: στο υποσυνείδητο)

8. Οι δύο θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: αγάπη και δουλειά.

9. Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αδιαμφισβήτητα αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί σε όλη του τη ζωή το αίσθημα θριάμβου, την πίστη στην επιτυχία, που συχνά οδηγεί πραγματικά στην επιτυχία.

10. Σε αποφάσεις δευτερευούσης σημασίας, είναι χρήσιμο να εξετάζουμε τα υπέρ και τα κατά. Σε κρίσιμα ζητήματα όμως, η απόφαση πρέπει να προέρχεται από την καρδιά.

11. Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια.

12.Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί.

13. Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασιλική οδός για την εξερεύνηση του υποσυνείδητου.

ΠΗΓΗ: www.invitromagazine.gr

Διαγράψτε την Ελλάδα...Αν τολμάτε

Ο Αμερικάνος λογοτέχνης  Robert Elias Najemy γράφει για την Ελλάδα.

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων. 

Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο. 

Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον Πλανήτη.
Έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού. Από την Ιατρική σας, την Φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (Γεωμετρία, Άλγεβρα),από την Φυσική και τη Χημεία σας, από την Αστρονομία σας. 

Από την πολιτική σας.

Από την καθημερινότητά σας. 

Διαγράψτε τα Μαθηματικά.
Διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη.
Σβήστε την Γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,

Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου.

Διαγράψτε την Δημοκρατία και την πολιτική.

Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω-κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά. 

Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη). 
Σβήστε από την καθημερινότητά σας κάθε ελληνική λέξη.
Αλλάξτε τα Ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού (και αυτό βγαίνει από τα ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα).
Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία).

Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες.
Αλλάξτε την παιδεία σας.
Αλλάξτε το όνομα της ιστορίας.
Αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμιά σας.
Αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας (χρησιμοποιήστε τον αραβικό).

Διαγράψτε την Φιλοσοφία.

Διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε... 

Θα πείτε: «δεν γίνεται»! 
Σωστά. ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη! 

Η πρόκληση πάντως ισχύει...

Ακολουθεί το κείμενο στα Αγγλικά

Demolish all of Greece at a depth of 100 meters.
Empty all your museums from around the world.
Demolish everything ... Greek from around the world ...
Then turn off the Greek language from everywhere.
From your medicine ... .... Your medication.
From your math (geometry, algebra)
From your physical, chimeidinatos info
From your astronomical 
From your policy
From your everyday life.

Delete mathematics, delete each figure, make the triangle-octagon and the straight-curve, 

turn off the geometry of the buildings, your streets, your games, your cars, 

turn off the name of any disease with any drug, 

delete the democracy, Political, 

delete gravity and bring it up and down, change the satellites you have square orbit, change all your books (because everywhere there will be a Greek word),

 turn from your daily routine every Greek word, 

change gospels, change the name of Christ, and this comes from the Greek and means one who has the anointing, and change the shape of each temple (to do not have the Greek geometry), 

turn off Alexander the Great, turn off all the mythical and historical heroes 

change your culture, 

change the name of the story, 

change the names of the universities, 

change your way of writing, please use the Arabic, 

delete philosophy

delete, delete, delete, delete ...

You say "we can not".

Well, it is because then you can not steriosete even a suggestion! You can not go off Greece, and Greeks, for what the bid on this planet ...

The challenge, however, true.


Πηγή:http://www.lolmoms.gr/

Η θετική πλευρά της θλίψης

Είδηση προερχόμενη από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων αναφέρεται στη χρησιμότητα της λύπης και στο πώς βοηθά τους ανθρώπους να αλλάξουν τη ζωή τους. Συγχρόνως, κατακρίνεται η τάση των γιατρών και των φαρμακοβιομηχανιών να προσπαθούν με το παραμικρό να εξαφανίσουν από τη ζωή των ανθρώπων τη θλίψη και να προωθούν την αντιμετώπιση με φάρμακα.

Προέκταση της θλίψης αποτελεί η κατάθλιψη, για την οποία τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και περισσότερο λόγος. Πρόκειται για την απόρροια μια μεγάλης δυσκολίας ή μιας μακράς περιόδου άγχους και αποτελεί την αντίδραση του οργανισμού για να απαλλαγεί από την υπερβολική ένταση και πίεση: σώμα και ψυχή «κάνουν ένα διάλειμμα» και αδρανούν. Μειώνονται τόσο οι διανοητικές λειτουργίες όσο και οι σωματικές. Σε συναισθηματικό επίπεδο το άτομο γίνεται πολύ ευάλωτο και τις περισσότερες φορές απομονώνεται.

Ένας απ’ τους συνήθεις τρόπους αντιμετώπισης της κατάθλιψης από τους ειδικούς είναι η φαρμακευτική αγωγή. Δεν είναι όμως σπάνιο το φαινόμενο ορισμένοι ειδικοί να χορηγούν χάπια με το παραμικρό, ακόμη σε περιπτώσεις φυσιολογικών περιόδων θλίψης. Με άλλα λόγια, μια συνηθισμένη αντίδραση του οργανισμού, η λύπη, αντιμετωπίζεται ως ασθένεια.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της ψυχολογίας έρχονται να μας υπενθυμίσουν, ότι τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος κατά τη διάρκεια μιας περιόδου θλίψης, μπορούν να αποβούν ευεργετικά για το άτομο. Όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με αρνητικά συναισθήματα, μαθαίνει να αντεπεξέρχεται καλύτερα στις προκλήσεις της ζωής, να είναι πιο ανθεκτικός, αποκτά νέους τρόπους επιβίωσης, έρχεται πιο κοντά στον αληθινό του εαυτό και τελικά μακροπρόθεσμα πετυχαίνει περισσότερα.

Η απώλεια μιας θέσης εργασίας, ένας χωρισμός ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να είναι γεγονότα που αναμφισβήτητα κλονίζουν το συναισθηματικό κόσμο οποιουδήποτε, όμως δεν σημαίνει ότι είναι η αρχή του τέλους μιας ισορροπημένης ψυχικής υγείας.

Σε δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου New Scientist οι επιστήμονες επισημαίνουν ότιστη σύγχρονη εποχή η κοινωνία έχει μικρή ανεκτικότητα στα αρνητικά συναισθήματα, βάζοντας συνεχώς πάνω απ’ όλα την ατομική ευτυχία. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η εύκολη συνταγογράφηση χαπιών που υπόσχονται ευτυχία και μπορεί να επηρεάζουν ακόμη και την εξελικτική πορεία του ανθρώπου.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, η θλίψη και τα σχετικά συναισθήματα, εδώ και χιλιάδες χρόνια συνοδεύουν τον άνθρωπο, ο οποίος όμως έχει επιβιώσει εν μέρει επειδή ακριβώς αυτά είναι μακροπρόθεσμα ευεργετικά για τον ίδιο.

Ο συγγραφέας του βιβλίου «Η απώλεια της λύπης: Πώς η ψυχιατρική μεταμόρφωσε την συνηθισμένη λύπη σε καταθλιπτική διαταραχή» (Oxford University Press, 2007), Τζερόμ Γουέικφιλντ υποστηρίζει ότι η λύπη μάς βοηθά να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ενώ παράλληλα δρα σαν αποτρεπτικός παράγοντας, ώστε να μας εμποδίσει να κάνουμε τα ίδια λάθη. Εξάλλου, η στενοχώρια έχει κατά καιρούς συνδεθεί με μεγάλους καλλιτέχνες και μεγάλα έργα τους. Επιπλέον, δεν είναι σπάνιο έπειτα από περιόδους μεγάλης θλίψης να παρατηρείται αυξημένη δημιουργικότητα ή ακόμη και  βελτίωση της καριέρας.

Μέσα σε όλη τη συζήτηση για την αύξηση των περιστατικών κατάθλιψης τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: έχουν όντως αυξηθεί τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη ή έχει αλλάξει η αντίληψη για τη θλίψη και την ευτυχία;

Διαφορετικά αντιλαμβάνονταν τα άτομα την έννοια της ευτυχίας στο πέρασμα των αιώνων. Χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής είναι η αλλαγή στην αντίληψη της ευτυχίας και της θλίψης τόσο εννοιολογικά όσο και συναισθηματικά.

Η Emmy van Deurzen στο βιβλίο της «Η ψυχοθεραπεία και η αναζήτηση της ευτυχίας» πολύ εύστοχα αναφέρει ότι θέλουμε την ευτυχία, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε πώς ή πού θα τη βρούμε. Ακόμη και στην εποχή της ευδαιμονίας στην οποία ζούμε, όπου μπορούμε να βρούμε τα πάντα από υλικής πλευράς, η ζωή εξακολουθεί να μην είναι εύκολη.

Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι σήμερα, εφόσον έχουν λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης έχουν στρέψει περισσότερο από ποτέ το ενδιαφέρον τους στην αναζήτηση της ευτυχίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναζητούν όλο και περισσότερους τρόπους να απαλλάσσονται από τα αρνητικά συναισθήματα και να ζητούν γρήγορες λύσεις στα προβλήματά τους. Μία από αυτές είναι και τα χάπια ή οι εξαρτήσεις.

Και σ’ αυτό το σημείο τίθεται ακόμη ένα νέο ερώτημα: Μήπως τελικά το υπερβολικό κυνήγι της ευτυχίας και η απόρριψη οποιουδήποτε άλλου συναισθήματος οδηγεί σε νέους καταναγκασμούς;  Μήπως βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, στην οποία κυρίαρχη πάει να γίνει η τυραννία της ευτυχίας;

Η ευτυχία είναι ένας συνδυασμός πράξεων, καταστάσεων ή συμπεριφορών και βρίσκεται μέσα στη ζωή. Δεν είναι συνώνυμη με τη ζωή. Ζω δεν σημαίνει ψάχνω για την ευτυχία.

Αν σε κάποιους φαίνεται υπερβολική η τοποθέτηση ότι η λύπη μπορεί να έχει και τη θετική της πλευρά, μία απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα. Στην κλίμακα των συναισθημάτων δεν υπάρχει μόνο ευτυχία – θλίψη. Ό,τι δεν μας κάνει ευτυχισμένους δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μας κάνει δυστυχισμένους. Το εύρος των συναισθημάτων μπορεί να είναι περισσότερο μεγάλο απ’ ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα και οι διαβαθμίσεις να ποικίλλουν τόσο όσες είναι και οι καταστάσεις από τις οποίες θα περάσει ένας άνθρωπος σ’ ολόκληρη τη ζωή του.

Από τη Δήμητρα Διδαγγέλου, Δημοσιογράφο, Ψυχολόγο

Ενδεικτική βιβλιογραφία – πηγές:Αllan V. Horwitz, Jerome C. Wakefield, 2007, The Loss of Sadness: How Psychiatry Transformed Normal Sorrow into Depressive Disorder, Oxford University Press.

Emmy van Deurzen, 2011, Η ψυχοθεραπεία και η αναζήτηση της ευτυχίας, Εκδ. Κοντύλι.

Πηγή: http://psychografimata.com/

Ο Stephen Hawking μιλάει από καρδιάς σε όσους υποφέρουν από κατάθλιψη

Ο ευφυέστατος φυσικός ξέρει πώς είναι να υπομένεις την κατάθλιψη και έχει κάποια σοφά λόγια για να βοηθήσει τους πιο δυστυχισμένους από εμάς να τα καταφέρουν.

Ο Stephen Hawking, ένα από τα πιο μεγάλα μυαλά των ημερών μας, εμφάνισε συμπτώματα ALS ( Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση) στην ηλικία των 21. Εκεί που η καριέρα του ετοιμαζόταν να απογειωθεί, το σώμα του άρχισε να τον απογοητεύει. Αν κάποιος ξέρει πώς είναι να αντιμετωπίζεις ατυχείς καταστάσεις στη ζωή, τότε πιθανότατα είναι αυτός.

Παρόλο που η ασθένεια παρέλυσε το σώμα του, το κοφτερό μυαλό του Hawking δεν του επέτρεψε να βουλιάξει στην αρνητικότητα. Στην πραγματικότητα, αφοσιώθηκε στο πεδίο της θεωρητικής φυσικής με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο.

Παρόλο που οι γιατροί του έδιναν με το ζόρι δύο ή τρία χρόνια ζωής, ο Hawking επέλεξε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό και τώρα είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για τις απαντήσεις που βρήκε σχετικά με το σύμπαν, το Big Bang, την δημιουργία και τις επιστημονικές θεωρίες.

Φυσικά, ο Hawking υπέμεινε άσχημες στιγμές που είχαν να κάνουν με την κατάστασή του, αλλά ξέρει ότι υπάρχουν πολλά για τα οποία πρέπει να είναι ευγνώμων στη ζωή του. Αυτό το μοιράστηκε σε μια πρόσφατη διάλεξη που έγινε στο Royal Institute του Λονδίνου.

Καθηλωμένος στο αναπηρικό καρότσι, ο Hawking δεν μπορεί να μιλήσει ή να κινηθεί. Ωστόσο, βρήκε έναν τρόπο να επικοινωνεί μέσω της τεχνολογίας, και συνέκρινε τις μαύρες τρύπες με την κατάθλιψη, κάνοντας ξεκάθαρο ότι από κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι απίθανο να ξεφύγουμε.

Είπε:

«Το μήνυμα αυτής της διάλεξης είναι ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι όσο μαύρες περιγράφονται. Δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστευόταν ότι ήταν. Πράγματα μπορούν να βγουν από μία μαύρη τρύπα και προς τα έξω και στις δύο πλευρές και πιθανόν σε κάποιο άλλο σύμπαν. Έτσι, αν νιώθετε ότι είστε σε μία μαύρη τρύπα μην τα παρατάτε. Υπάρχει τρόπος διαφυγής.

Να θυμάστε να κοιτάτε επάνω στα αστέρια και όχι κάτω στα πόδια σας. Ποτέ μην σταματήσετε να δουλεύετε. Η δουλειά σας δίνει νόημα και σκοπό και η ζωή είναι άδεια χωρίς αυτήν. Αν είστε αρκετά τυχεροί ώστε να βρείτε την αγάπη, να θυμάστε ότι είναι εκεί και μην την χαλάσετε».

Όταν ρωτήθηκε για τις αναπηρίες του, ο Hawking είπε:

«Αυτός που υποφέρει πρέπει να έχει το δικαίωμα να τερματίσει την ζωή του, αν θέλει. Αλλά πιστεύω ότι θα ήταν πολύ μεγάλο σφάλμα. Όσο άσχημη και να φαίνεται η ζωή, υπάρχει πάντοτε κάτι που μπορείτε να κάνετε και να είστε επιτυχημένοι σε αυτό. Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει και ελπίδα».

Και συνεχίζει με το δυνατό του μήνυμα:

«Αν είστε ανάπηροι, πιθανότατα δεν ευθύνεστε εσείς γι αυτό, αλλά δεν είναι καλό να κατηγορείτε τον κόσμο ή να περιμένετε να σας λυπηθούν. Πρέπει να έχετε θετική προσέγγιση και πρέπει να βγάλετε από μέσα σας το καλύτερο που μπορείτε να διαθέσετε. Αν κάποιος είναι σωματικά ανάπηρος, δεν πρέπει να προσπαθήσει να γίνει και ψυχολογικά. Κατά την γνώμη μου, κάποιος θα πρέπει να συγκεντρωθεί σε δραστηριότητες στις οποίες η σωματική του αναπηρία δεν θα του είναι σοβαρό εμπόδιο. Φοβάμαι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες για τα άτομα με αναπηρία, δεν μου αρέσουν, αλλά είναι εύκολο για μένα να το πω αυτό, γιατί ποτέ δεν μου άρεσε ο αθλητισμός ούτως ή άλλως. Από την άλλη, η επιστήμη είναι ένας πολύ καλός τομέας για άτομα με αναπηρία, γιατί απασχολεί κυρίως το μυαλό. Φυσικά, τα περισσότερα είδη πειραματικής δουλειάς πιθανότατα αποκλείουν τέτοια άτομα, αλλά η θεωρητική εργασία είναι σχεδόν ιδανική.

Οι αναπηρίες μου δεν υπήρξαν σημαντικό εμπόδιο στον τομέα μου, που είναι η θεωρητική φυσική. Αντιθέτως, με βοήθησαν με κάποιο τρόπο προστατεύοντας με από το διοικητικό κομμάτι και το κομμάτι των διαλέξεων με τα οποία πιθανότατα να ασχολούμουν. Τα κατάφερα όμως, μόνο εξαιτίας της τεράστιας αγάπης που έλαβα από την σύζυγό μου, τα παιδιά μου, τους συναδέρφους μου και φοιτητές μου.Διαπιστώνω ότι οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές είναι έτοιμοι να βοηθήσουν, αλλά πρέπει να τους ενθαρρύνετε να αισθάνονται ότι οι προσπάθειές τους να σας βοηθήσουν αξίζουν, με το να τα πηγαίνετε όσο καλύτερα μπορείτε».

ΠΗΓΗ:  awakengr.com

            http://enallaktikidrasi.com

Η γοητεία της απλότητας

Γιατί οι άνθρωποι τείνουν να περιπλέκουν τις ζωές τους;

Είναι επειδή τους έχει πλακώσει η πλήξη; Ή μήπως επειδή δεν έχουν να ασχοληθούν με σημαντικότερα πράγματα;

Ως γνωστόν ο κάθε ένας απο εμάς αποδίδει διαφορετικά νοήματα σε διάφορα γεγονότα ανάλογα με την προσωπική εκτίμησή μας.

Είναι αυτό αρκετό για να δικαιολογίσει την επιδεινούμενη τάση των ανθρώπων να μπερδεύουν πρόσωπα, καταστάσεις και δεδομένα κάνοντας έτσι δυσκολότερη την εξαγωγή συμπερασμάτων και κατ’ επέκταση λύσεων στα διάφορα ζητήματα;

Φαντάζομαι πως όλοι έχουμε φτάσει σ΄ένα σημείο στο οποίο αναρωτιόμαστε γιάτι δεν κάνουμε απλά αυτό που νιώθουμε και πιστεύουμε, γιατί υποβάλουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται περισσότερο απ΄ όσο θα έπρεπε, γιατί πάντα νομίζουμε ότι υπάρχει κάτι ακόμα…

Ακριβώς εκεί πρέπει να σταθούμε και να αναθεωρήσουμε. Το μυαλό παίζει παιχνίδια και η φαντασία οργιαζεί, μα όταν συμβαίνει αυτό αποπροσανατολιζόμαστε και ξεχνάμε ποια είναι η ερώτηση, ποιο είναι το ΄΄πρόβλημα΄΄.

Όταν όμως η προσοχή και το ενδιαφέρον είναι εστιασμένα εκεί που πραγματικά θέλουμε να είναι, αυτόματα γίνεται πιο δύσκολο να παρεκτραπούμε. Επομένως η αφετηρία όλων είναι η καθημερινότητα, τα ενδιαφέροντα, τα αγαπημένα πρόσωπα σε συνδυασμό με τον τρόπο που τα βιώνουμε και τα αντιλαμβανόμαστε.

Ένας άνθρωπος ο οποίος πασχίζει να μάθει ποιός είναι, τι θέλει να γίνει – θέτοντας στόχους και κάνοντας όνειρα , είναι λογικό να αμφισβητεί, να παρατηρεί, να αναλύει και να επεξεργάζεται κάθει στοιχείο που έχει στη διάθεση του.  Η σύγχυση προκύπτει από την έλλειψη μέτρου. Είτε την ανυπαρξία είτε την υπερβολή.

Είναι όντως δυσεπίτευκτη η μη υπερφόρτωση του εγκεφάλου σύμφωνα με τους ρυθμούς της καθημερινής ζωής και τις ραγδαίες και ασταμάτητες εξελίξεις σε τομείς που επηρεάζουν άμμεσα την συμπεριφορά του ατόμου. Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους όμως οφείλουμε να κάνουμε την καθημερινότητά μας πιο όμορφη, πιο διασκεδατική και ΄΄υποφερτή΄΄.

Τοξικοί άνθρωποι που επηρεάζουν την διάθεση μας και προκαλούν αρνητικά συναισθήματα δεν έχουν θέση στη ζωή μας. Μισο-τελειωμένες φιλικές ή ερωτικές σχέσεις που μας εξαντλούν, μας ταλαιπωρούν και δεν οδηγούν πουθενά ας λάβουν τέλος. Ό,τι αξίζει θα μείνει όχι επειδή θα το κρατήσουμε εμείς με το ζόρι αλλά επειδή αξίζει.

Καβγάδες, σκληρά λόγια, ανούσια πράγματα που μας τρώνε χρόνο ας αντικατασταθούν από μια υποχώρηση, μια συγγνώμη, από μια καλή κουβέντα, από δραστηριότητες που μας πληρούν. Αυτό που λες εδώ και μια εμδομάδα ότι θα κάνεις αύριο κάντο τώρα.

Μην αφήνεις εκρεμμότητες που σου καταναλώνουν ενέργεια και σκέψη. Χρειάζεσαι καθαρό μυαλό κάθε μέρα που ξημερώνει για να δίνεις το εκατό τις εκατό του εαυτού σου.
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Μην καταριέσαι το παρελθόν σου και ό,τι πέρασες γιατί αν δεν είχε γίνει ότι έγινε δεν θα ήσουν αυτό που είσαι σήμερα, μην μετανιώνεις για τα σφάλματά σου γιατί αυτά σου έμαθαν πως να συμπεριφέρεσαι.

Ακόμα και οι πιο επώδυνες καταστάσεις έχουν να σου διδάξουν κάτι αφού απελευθερωθεί η συναισθηματική φόρτιση που σου προκάλεσαν. Να είσαι ευγνώμων για κάθε φίλο\φίλη, γκόμενο\γκόμενα που πέρασε από την ζωή σου. Να μην κρατάς κακία σε κανέναν. Το μίσος είναι για το Σατανά, όχι για τον άνθρωπο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει η ύπαρξή μας. Κανείς δεν είναι άτρωτος μήτε τέλειος μήτε άφθαρτος στο παιχνίδι της ζωής. Τα σφάλματα, οι αδυναμίες, τα ελλατώματα… Όλα για τον άνθρωπο είναι.

Όπως και η μεγαλοψυχία, η καλοσύνη, η συμπόνια, η αλλελεγγύη. Γιατί λοιπόν να  περιπλέκουμε την ζωή μας εμμένοντας στα άσχημα και απλά να μην την κάνουμε πιο ευχάριστη, διασκεδαστική, δημιουργική, γεμάτη με νοήμα και με ανθρώπους που μας αγαπούν και αγαπάμε;

Γράφει η Φανή Ναθαναηλίδου

Πηγή: Αναπνοές

Έτσι ο εγκέφαλος διαστρεβλώνει την πραγματικότητα

Τρόποι με τους οποίους ο εγκέφαλός μας διαστρεβλώνει την πραγματικότητα: Η γνώση που συγκεντρώνουμε από τις επιστημονικές μελέτες εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πως ερμηνεύουμε τα στοιχεία. Οι ερμηνείες, όμως, υπακούν στους ίδιους κανόνες που διέπουν τις αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα. Είναι γεμάτες παραδοχές, γενικεύσεις, παραλείψεις και λάθη. Στις κοινωνικές επιστήμες, αυτά τα λάθη αποκαλούνται γνωστικές προκαταλήψεις.

Αυτές οι προκαταλήψεις είναι ενσωματωμένες τόσο στους αντιληπτικούς και τους συναισθηματικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου όσο και στους γνωστικούς.

Μέχρι να φτάσει η αντιληπτική πληροφορία στη συνείδηση, το άτομο έχει προλάβει να την μετατρέψει σε κάτι καινούργιο και μοναδικό. Αυτή η ανακατασκευή της πραγματικότητας αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζουμε τα πιστεύω μας για τον κόσμο. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πιστεύω μας παίζει επίσης η λογική, η ορθή σκέψη και η κοινωνική συναίνεση. Οι παράγοντες αυτοί επηρεάζουν και τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τον κόσμο. Αν εντοπίσουμε αυτές τις προκαταλήψεις, μπορούμε να γίνουμε πιο πιστοί.

Τα τελευταία 50 χρόνια, ερευνητές, επιστήμονες, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι ταυτοποίησαν εκατοντάδες γνωστικές, κοινωνικές και συμπεριφορικές διαδικασίες, αλλά και διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Παρακάτω, συγκέντρωσα 27 προκαταλήψεις τις οποίες θεωρώ απαραίτητες για την αξιολόγηση των αντιλήψεών μας και των πιστεύω μας για τον κόσμο.

Η προκατάληψη της οικογένειας. Όλοι μας έχουμε την προδιάθεση να πιστεύουμε αυτόματα τις πληροφορίες που μας παρέχουν μέλη της οικογένειάς μας και στενοί φίλοι. Από τότε που γεννιόμαστε, ο εγκέφαλός μας βασίζεται σε αυτά τα άτομα, γι’ αυτό και τείνουμε να αποδεχόμαστε τον κόσμο χωρίς να ελέγχουμε τα γεγονότα.

Η προκατάληψη της εξουσίας. Τείνουμε να πιστεύουμε ανθρώπους που κατέχουν θέσεις ισχύος και γοήτρου. Τους θεωρούμε πιο αξιόπιστους, χωρίς να ελέγχουμε τις πηγές τους.

Η προκατάληψη της γοητείας. Θεωρούμε πιο αξιόπιστους τους πιο ψηλούς και γοητευτικούς ανθρώπους, επειδή ο εγκέφαλός μας έλκεται από αυτό που τον ευχαριστεί αισθητικά. Οι πιο ευπαρουσίαστοι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να μας πείσουν.

Η προκατάληψη της επιβεβαίωσης. Έχουμε την τάση να δίνουμε έμφαση σε πληροφορίες που στηρίζουν τα πιστεύω μας, ενώ υποσυνείδητα αγνοούμε ή απορρίπτουμε πληροφορίες που τα αντικρούουν. Από τη στιγμή που τα πιστεύω μας έχουν ενσωματωθεί στο νευρικό μας κύκλωμα, στοιχεία που αντιτίθεται σε αυτά δεν μπορούν πολλές φορές να εισβάλλουν στις υπάρχουσες διαδικασίες του εγκεφάλου.

Η προκατάληψη της αυτοεξυπηρέτησης. Σε συνδυασμό με την προκατάληψη της επιβεβαίωσης, εμφανίζουμε επίσης την τάση να συντηρούμε πεποιθήσεις που ευνοούν τα προσωπικά μας συμφέροντα και τους προσωπικούς μας στόχους.

Η προκατάληψη της ομάδας. Υποσυνείδητα, υιοθετούμε ευνοϊκή μεταχείριση για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας και σπάνια αμφισβητούμε τα πιστεύω τους, επειδή ο εγκέφαλός μας είναι έτσι κατασκευασμένος, ώστε να αναζητά τη συμφωνία με τους γύρω του.

Η προκατάληψη για άτομα εκτός ομάδας. Γενικά, απορρίπτουμε ή υποτιμούμε τα πιστεύω ανθρώπων που δεν ανήκουν στην ομάδα μας, κυρίως όταν οι πεποιθήσεις τους διαφέρουν αισθητά από τις δικές μας. Επιπλέον, έχουμε τη βιολογική προδιάθεση να αναστατωνόμαστε όταν ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους διαφορετικού εθνοτικού και πολιτιστικού υποβάθρου – έστω κι αν είναι μέλη της ομάδας μας.

Η προκατάληψη της κοινωνικής συναίνεσης. Όσο περισσότερο οι άλλοι συμφωνούν μαζί μας, τόσο περισσότερο πιστεύουμε ότι οι πεποιθήσεις μας είναι αληθινές. Αντίθετα, όσο περισσότερο διαφωνούν οι άλλοι μαζί μας, τόσο πιθανότερο είναι να καταπιέσουμε και να αμφισβητήσουμε τα ίδια μας τα πιστεύω – ακόμα κι όταν είναι σωστά.

Η προκατάληψη του πλήθους. Αυτή η προκατάληψη αντικατοπτρίζει την τάση μας να υιοθετούμε το σύστημα πεποιθήσεων της ομάδας στην οποία ανήκουμε. Όσο περισσότεροι άνθρωποι μας περιβάλλουν, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να τροποποιήσουμε τα πιστεύω μας για να ταιριάζουν με τα δικά τους.

Η προκατάληψη της προβολής. Συχνά υποθέτουμε, χωρίς να το επαληθεύουμε, ότι τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας έχουν παρόμοια πιστεύω, παρόμοιες ηθικές αξίες και βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια μας. Η CIA περιγράφει αυτή την προκατάληψη ως τη νοοτροπία “όλοι σκέφτονται όπως εμείς” και τη θεωρεί μια από τις πιο επικίνδυνες – επειδή οι διαφορετικοί πολιτισμοί και οι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων (όπως οι τρομοκράτες) δεν σκέφτονται όπως εμείς.

Η προκατάληψη της προσμονής. Όταν ψάχνουμε για πληροφορίες, ή όταν κάνουμε κάποια έρευνα, έχουμε την τάση να “ανακαλύπτουμε” αυτό ακριβώς που ψάχνουμε. Στην ιατρική, οι διπλά τυφλές μελέτες έχουν σκοπό να εξαλείψουν αυτή τη διαβρωτική προκατάληψη.

Η προκατάληψη των “μαγικών αριθμών”. Οι αριθμοί επηρεάζουν τα πιστεύω μας εξαιτίας των ισχυρών ποσοτικών λειτουργιών του εγκεφάλου. Όσο πιο μεγάλος και υποβλητικός είναι ένας αριθμός, τόσο μεγαλύτερη είναι και η συναισθηματική του αντίδραση. Κι αυτή με τη σειρά της ενδυναμώνει την εμπιστοσύνη μας στην πληροφορία που προσδιορίζεται ποσοτικά.

Η προκατάληψη της πιθανότητας. Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι είμαστε πιο τυχεροί από τους άλλους και ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε τις ανισότητες (άτομα με κατάθλιψη τείνουν να πιστεύουν το αντίθετο). Αυτή η αισιοδοξία είναι επίσης γνωστή ως η προκατάληψη του τζογαδόρου.

Αν στρίψεις ένα νόμισμα, και φέρεις κορώνα 9 φορές στη σειρά, οι περισσότεροι άνθρωποι θα στοιχηματίσουν πολλά λεφτά ότι την επόμενη φορά θα είναι γράμματα. Φυσικά, οι πιθανότητες παραμένουν ίδιες κάθε φορά που στρίβεις ένα νόμισμα: πάντα υπάρχουν 50 τοις εκατό πιθανότητες να φέρεις γράμματα.

Επίσης, όλοι κουβαλάμε “μαγικές” προκαταλήψεις από την παιδική μας ηλικία. Έτσι, πολλοί ενήλικες, κυρίως οι τζογαδόροι, έχουν πάνω τους διάφορα φυλαχτά (ένα τετράφυλλο τριφύλλι, ένα λαγοπόδαρο, ένα νόμισμα) που υποτίθεται ότι τους φέρνουν τύχη.

Η προκατάληψη της αιτίας-αποτελέσματος. Ο εγκέφαλός μας έχει την προδιάθεση να κάνει συνειρμούς ανάμεσα σε δύο γεγονότα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους. Αν πιεις κάποιο βότανο και σου περάσει το κρυολόγημα, τότε αποδίδεις την ανάρρωσή σου στο βότανο αυτό, έστω κι αν σε αυτό συνέβαλαν στην πραγματικότητα δεκάδες άλλοι άσχετοι παράγοντες.

Η προκατάληψη της ευχαρίστησης. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι οι ευχάριστες εμπειρίες αντικατοπτρίζουν μεγαλύτερες αλήθειες απ’ ό,τι οι δυσάρεστες εμπειρίες. Εν μέρει επειδή τα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου βοηθούν στον έλεγχο της δύναμης των αντιλήψεων, των αναμνήσεων και των σκέψεων.

Η προκατάληψη της προσωποποίησης. Δείχνουμε ιδιαίτερη προτίμηση στο να δίνουμε αρετές έμψυχων όντων σε άψυχα αντικείμενα. Επίσης. συνηθίζουμε να δίνουμε ανθρώπινη μορφή ή μορφή ζώου σε αφηρημένα ερεθίσματα (σκιές, συγκεχυμένους θορύβους, κ.λπ.). Αυτή η αντιληπτική και γνωστική λειτουργία πυροδοτεί διάφορες δεισιδαιμονίες.

Η προκατάληψη της αντίληψης. Ο εγκέφαλός μας υποθέτει αυτόματα ότι οι αντιλήψεις και τα πιστεύω μας αντιπροσωπεύουν αντικειμενικές αλήθειες για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Εξ ου και η έκφραση “Αν δεν το δω, δεν το πιστεύω”.

Η  προκατάληψη της επιμονής. Όταν πιστεύουμε σε κάτι, επιμένουμε ότι είναι αληθινό, ακόμη κι όταν έχουμε στη διάθεσή μας στοιχεία που λένε το αντίθετο. Και όσο περισσότερο συντηρούμε ορισμένες πεποιθήσεις, τόσο πιο βαθιά εντυπώνονται στο νευρικό μας κύκλωμα.

Η προκατάληψη της ψευδούς μνήμης. Ο εγκέφαλός μας τείνει να συγκρατεί για περισσότερο χρονικό διάστημα ψευδείς απ’ ότι αληθείς μνήμες. Επίσης, είναι εύκολο να εμφυτεύσεις ψευδείς μνήμες σε άλλους όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και οι πληροφορίες είναι αληθοφανείς.

Η προκατάληψη της θετικής μνήμης. Όταν αναπολούμε το παρελθόν, τείνουμε να ωραιοποιούμε τα γεγονότα και να τους δίνουμε μια πιο θετική δύναμη από την πραγματική.

Η προκατάληψη της λογικής. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε επιχειρήματα που μας φαίνονται πιο λογικά. Επίσης, συνηθίζουμε να αγνοούμε πληροφορίες που δεν μας φαίνεται ότι βγάζουν νόημα. Όπως έχει πει ο Γουίλιαμ Τζέημς: “Κατά κανόνα, δεν πιστεύουμε τα γεγονότα και τις θεωρίες που φαίνονται άχρηστες”.

Η προκατάληψη της πειθούς. Όταν διαφωνούμε για κάποιο θέμα, πιστεύουμε συνήθως εκείνον που έχει πιο δραματικά και συναισθηματικά επιχειρήματα για μια άποψη. Ο εγκέφαλός μας τείνει να συντονίζεται με τους καλούς ομιλητές, με αποτέλεσμα αν κινδυνεύουμε να πιαστούμε αιχμάλωτοι των συναισθημάτων και των πεποιθήσεών τους.

Η προκατάληψη του πρώτου. Δίνουμε περισσότερο βάρος και θυμόμαστε πιο εύκολα ονόματα και πληροφορίες που αναγράφονται πρώτα σε μια λίστα.

Η προκατάληψη της αβεβαιότητας. Ο εγκέφαλός μας δεν συμπαθεί την αβεβαιότητα και την αοριστία. Γι’ αυτό, από το να μην είμαστε σίγουροι, προτιμάμε είτε να πιστεύουμε είτε να μην πιστεύουμε.

Η προκατάληψη των συναισθημάτων. Τα δυνατά συναισθήματα συνήθως παρεμποδίζουν τη λογική και την ορθή κρίση. Ο θυμός έχει την τάση να μας δημιουργεί την πεποίθηση ότι έχουμε δίκιο και το σωστό με το μέρος μας. Η αγωνία υπονομεύει αυτήν ακριβώς την πεποίθηση, ενώ η κατάθλιψη επισκιάζει τις αισιόδοξες πεποιθήσεις.

Η προκατάληψη της δημοσιότητας. Οι εκδότες βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών προτιμούν να εκδίδουν έργα με αίσιο τέλος, ενώ απορρίπτουν έργα με αρνητική έκβαση. Έτσι, μια έρευνα που δεν έχει επίδραση στον κόσμο έχει λιγότερες πιθανότητες να δημοσιευθεί σε σχέση με ένα εύρημα με θετικά αποτελέσματα. Μια άλλη διάσταση αυτής της προκατάληψης είναι η τάση των αναγνωστών να θεωρούν αυτόματα αλήθεια ό,τι δημοσιεύεται, ακόμη κι αν αποτελεί δημοσίευμα του κίτρινου τύπου.

Η προκατάληψη του τυφλού σημείου. Τελευταία, αλλά πολύ σημαντική, είναι η προκατάληψη που οι επιστήμονες αποκαλούν “προκατάληψη του τυφλού σημείου”. Οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πόσες γνωστικές προκαταλήψεις έχουν στην πραγματικότητα ή πόσο συχνά πέφτουν θύμα αυτών τους των προκαταλήψεων.

Οι διαφημιστές και οι πολιτικοί έχουν πλήρη επίγνωση αυτών των τυφλών σημείων και στοχεύουν επίτηδες στις δικές μας προκαταλήψεις για να πουλήσουν τα προϊόντα ή τις ιδέες τους. Ως ένα βαθμό, όλοι μας χειραγωγούμε τους άλλους προκειμένου να τους πείσουμε να ενστερνιστούν τα δικά μας πιστεύω.

Το κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους, οι ερευνητές με τους συναδέλφους τους, οι εραστές μεταξύ τους. Δυστυχώς, συχνά το κάνουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του άλλου.

Από το βιβλίο “Γιατί Πιστεύουμε” Άντριου Νιούμπεργκ και Μ.Ρ. Γουόλντμαν

Πηγή: edwhellas.com

             http://www.o-klooun.com/