Καμιά φορά όταν απογοητεύεσαι, να φέρνεις στον νου σου τον ληστή.
Τον ληστή , που κάποτε σταύρωσαν δίπλα στον Χριστό.
Να κλείνεις τα μάτια σου και να προσπαθείς να φαντάζεσαι το τι τράβηξε εκείνη η μάνα…
Να έχεις γιο ληστή. Φοβερό πράγμα.
Και μη νομίζεις πως ληστής , την εποχή εκείνη, ήταν κάτι απλό… Φόνοι , κλεψιές, βιασμοί, δολοπλοκίες…
Και τι δεν τράβηξε εκείνη η γυναίκα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, είδε επάνω στον σταυρό τον γιό της…
Και όμως.
Ενώ όλα μοιάζαν σκοτεινά, ενώ τα πάντα φαίνονταν πως είχαν πια τελειώσει, ο γιός της, από φοβερός ληστής, έγινε Άγιος. Όχι απλά ένας άνθρωπος καλός. Άγιος. Ο Άγιος ληστής. Έτσι τον τιμά η Εκκλησία!
Γι’ αυτό σου λέω. Μην απογοητεύεσαι. Ακόμα και όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα, κράτα την ελπίδα στην ψυχή σου ζωντανή. Να φέρνεις στο νου σου την μάνα του ληστή… Πάλι από την αρχή ..
– Εν πλω
