Όταν ο άνθρωπος τολμάει, η ζωή τον ανταμείβει πάντα.

Όταν ο άνθρωπος τολμάει, η ζωή τον ανταμείβει πάντα. Οι λύσεις εμφανίζονται 

με μαγικό τρόπο. Γιατί η τόλμη, βάζει τη στατική ενέργεια, σε κίνηση.

Τολμώ σημαίνει υπερβαίνω.
Τολμώ σημαίνει επιτρέπω.
Τολμώ σημαίνει διακινδυνεύω.
Τολμώ σημαίνει εκτίθεμαι.

Τολμώ δε σημαίνει δε φοβάμαι, αλλά ότι παίρνω από το χέρι το φόβο μου και προχωρούμε
 μαζί παρέα.

Τολμώ σημαίνει μπαίνω στη φωτιά των φόβων μου κι εμπιστεύομαι τη Σοφία
 της Αβεβαιότητας.

Υπάρχει κι άλλη μια διάσταση του Τολμώ. Η διάσταση του Αφήνομαι.

Τολμώ να αφεθώ χωρίς να γνωρίζω, να έχω εξασφαλίσει, χωρίς να ξέρω εκ των προτέρων, 
χωρίς δίκτυ ασφαλείας.

Τολμώ ν’ αλλάξω, τολμώ να αφεθώ, παραιτούμενος από κάθε προσπάθεια να ελέγξω ή 
να καθορίσω την έκβαση, αλλά ωστόσο είμαι σίγουρος ότι ό,τι έρθει θα είναι το καλύτερο
 για μένα. Ίσως δε θα είναι πάντα αυτό που θέλω αλλά Πάντα θα είναι αυτό που χρειάζομαι!

Αλλά το θέμα είναι ότι σπάνια οι άνθρωποι τολμάνε να τολμήσουν…

Απο καρδιάς
Πηγή: http://www.anapnoes.gr

Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων, Χαλίλ Γκιμπράν

Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη...

Ο Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο» όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.

Ας διαβάσουμε μερικές φράσεις του, μέσα από τον τεράστιο “κήπο” των γραπτών του, αυτής της πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε για να πορευόμαστε εν συνειδήσει.

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων.

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε σένα, είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

6. Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.

7. Τα απλά πράγματα στη ζωή, είναι και τα πιο συναρπαστικά.

8. Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.

9. Πάντα να βάζεις αγάπη στη δουλειά σου.

10. Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.

11. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.

12. Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.

13. Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.

14. Δες και τη θετική πλευρά της ζωής.

15. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

16. Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά, πρώτα στο πνεύμα.

17. Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.

18. Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.

19. Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.

20. Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.

21. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες, της ίδιας της ζωής.

22. Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.

23. Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.

24. Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου.

25. Ο φίλος που βρίσκεται μακριά, καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στη διπλανή πόρτα.

Ο φόβος της αγάπης – L.Buscaglia

'ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ εμπόδια στην αγάπη είναι ο φόβος.

Κάποιες φορές, γινόμαστε όλοι δειλοί. Ο φόβος μάς κάνει να ακολουθούμε τη σίγουρη οδό, να αποφεύγουμε τη δέσμευση, να κρυβόμαστε από τον εαυτό μας και τους άλλους. Εκεί, μέσα στο ασφαλές καταφύγιό μας, απομονωνόμαστε από τα πράγματα που δίνουν χαρά και νόημα στη ζωή.

Το να αρνιόμαστε τη δέσμευση ή να κλεινόμαστε στο καβούκι μας προκειμένου να είμαστε απρόσιτοι στον πόνο δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το φόβο. Επιτρέποντας στο φόβο να καθορίσει την πορεία της ζωής μας, ακούμε μόνο μία από τις εσωτερικές μας φωνές. Αλλά υπάρχουν κι άλλες που αξίζει να ακούσουμε. Μία απ’ αυτές λέει ότι ο χειρότερος φόβος είναι μια ζωή στερημένη από αγάπη. Όταν η αγάπη είναι αρκετά δυνατή, οι ενδοιασμοί, η απογοήτευση και ο φόβος μειώνονται στο τίποτα.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Γεννημένοι να αγαπάμε» του Leo Buscaglia – εκδ. Λιβάνη

ΠΗΓΗ: sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Συγχώρεσε όσους σε πόνεσαν και προχώρησε τη ζωή σου

Για την ψυχολογία μας η συγχώρεση είναι ένα απαραίτητο βήμα προκειμένου να πάμε παρακάτω τη ζωή μας.

Και είναι απολύτως απαραίτητο καθώς όσο διατηρούμε εγωιστικές κόντρες, νεύρα και θυμό απέναντι σε κάποια άτομα, τόσο τα αρνητικά συναισθήματα είναι αυτά που μας γεμίζουν την ψυχή και δεν μας αφήνουν να συνεχίσουμε σε πολλούς τομείς δίχως βαρίδια που μας κρατούν πίσω.

Η άρνηση να συγχωρέσουμε τον «θύτη» είναι ένας τρόπος να του θυμίσουμε πόσο μας πλήγωσε, να του δείξουμε τι νιώθουμε όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε ανοιχτά. Όσο διατηρούμε, όμως, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, στερούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ενέργειά του με πιο εποικοδομητικό τρόπο για εμάς και τη σχέση μας αυτή. Μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, δεν εξελισσόμαστε και τελικά φθειρόμαστε.

Και σε μια τέτοια κοινωνία που οι άνθρωποι λειτουργούν έτσι έχει νόημα η συγχώρεση, γιατί ο ένας πληγώνει τον άλλον, όταν δεν πληγώνει τον εαυτό του. Γι’ αυτό και η συγχώρεση πρέπει να έρθει από μέσα, πρέπει να προκύψει από τον εαυτό για τον ίδιο τον εαυτό πρώτα. Και όταν ο καθένας μας καταφέρει να συγχωρεί τον εαυτό του, τότε θα είναι εύκολο να συγχωρεί και τον διπλανό του.

Πολλές φορές μέσα σε μία σχέση η εκτίμηση για το άλλο άτομο χάνεται λόγω κακής συμπεριφοράς ή έλλειψης επικοινωνίας. Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος νιώθει αδικημένος, πληγωμένος και πικραμένος αλλά για λόγους όπως η αγάπη, η συνήθεια ακόμα και η σκέψη για εκδίκηση τον κρατούν μέσα στη σχέση, η συγχώρεση ίσως να αποτελεί τη μόνη διέξοδο προς την κάθαρση και τη λύτρωση από τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου.

Το αντίθετο της έννοιας της συγχώρεσης είναι η «μνησικακία». Επομένως, η διαδικασία του «συγχωρώ» είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους τέτοιες μνήμες. Η ανάμνηση του κακού διαταράσσει την ψυχική υγεία και γαλήνη του ατόμου, ενδυναμώνει το μίσος, καλλιεργεί σκέψεις εκδίκησης, συντηρεί το φόβο, τροφοδοτεί το άγχος,  προκαλεί κατάθλιψη, κάνει απόμακρη την αγάπη, κι ανυπόφορη τη συνύπαρξη. Όταν αλλάζει η οπτική και το νόημα της συγχώρεσης, τότε φαίνεται πιο εύκολο να βρεθεί λίγος χώρος μέσα μας για να χωρέσουν και εκείνοι που μας απογοήτευσαν.

Τέλος, η συγχώρεση είναι κάτι που κάνουμε για το εαυτό μας κι όχι για τον άλλο. Το κάνεις για να αφήσεις πίσω σου τον πόνο, για να αφήσεις πίσω το βάρος των άσχημων συναισθημάτων, του θυμού και της οργής, της λύπης και της θλίψης. Όταν συγχωρείς και σταματάς να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους, τότε και μόνο τότε αποκτάς τον έλεγχο της ζωής σου.
Δεν έχεις ελπίδες να ελέγξεις τους άλλους.
Στο μόνο πράγμα που έχεις έλεγχο είναι στον ίδιο σου τον εαυτό!

 Άννα Συργιάννη 

Πηγή:  anapnoes.gr